Teresa Zielińska uzyskała stopień magistra na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej w specjalności automatyka. Stopień doktora został jej nadany przez Wydział Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa tej samej uczelni, przedmiotem rozprawy doktorskiej były badania dotyczące maszyn kroczących. Habilitację (za badania na biologicznie inspirowanymi metodami sterowania w robotyce) uzyskała w roku 1995 w zakresie bio-cybernetyki na podstawie decyzji Rady Naukowej Instytutu Biocybernetyki PAN. Od 2005 Teresa Zielinska posiada tytuł profesora. Od 2008 kieruje ona programem EMARO+ (European Master on Advanced Robotics) . T. Zielinska jest Senior Member IEEE oraz pełni funkcję Secretary General międzynarodowej federacji IFToMM. Jest członkiem komitetów redakcyjnych kilku czasopism międzynarodowych z zakresu robotyki. Teresa Zielinska brała udział w pracach badawczych na uczelniach w kilku krajach. Prowadziła prace w zakresie sterowania manipulatorami podatnymi (Włochy), opracowała nowy typ czujnika dotykowego (wielka Brytania), opracowała system sterowania dla zespołu autonomicznych robotów kroczących (Sungapur), badała metody sterowania robotami humanoidalnymi (Stany Zjednoczone). Była także profesorem wizytującym na uczelniach w Japonii, Chinach i Australii prowadząc seminaria i wykłady dla studentów i pracowników. Obecny obszar zainteresowań Teresy Zielińskiej to nowoczesna robotyka w tym roboty humanoidalne i współdziałanie robotów z człowiekiem. Bierze ona w kilku projektach poświęconych międzynarodowemu kształceniu. Jest autorka lub współautorka ponad 250 publikacji.
Doświadczenia wynikające z kształcenia studentów międzynarodowych w zakresie robotyki
Jakość kształcenia uniwersyteckiego jest siła wiodąca konkurencyjności ekonomii społeczeństwa bazującego na wiedzy. Programy kształcenia w obszarze nauk technicznych niestety często reagują za wolno na aktualne potrzeby badawcze i przemysłowe stąd też nie wspomagają rozwoju przyszłych karier. Komisja Europejska wspiera kraje członkowskie w modernizacji programów nauczania w celu zapewnienia absolwentom wysokich kwalifikacji gwarantujących dobre zatrudnienie.
W prezentacji przedstawiamy doświadczenia wynikające z realizacji specjalnie zaprojektowanego programu kształcenia w zakresie robotyki - European Master on Advanced Robotics – EMARO+ (dawniej program Erasmus Mundus, obecnie program unijny w ramach inicjatywy Erasmus+). wspierany przez Komisje Europejską Na studia EMARO+ przyjmowaniu są wyłącznie najlepsi kandydaci z całego świata. Zaprezentowano strukturę programu oraz kryteria uwzględnianie przy ocenie kandydatów. Dokonano porównania programu z innymi programami z zakresu robotyki oferowanymi w Europie i Stanach zjednoczonych dla studentów międzynarodowych. Przedstawiono przykłady prac dyplomowych. Aktualne tendencje rozwojowe robotyki posłużyły w celu pokazania` potrzeb nowoczesnego programu kształcenia. Przeprowadzono też krótka dyskusje kluczowych czynników wspomagających umiędzynarodowienie w edukacji uniwersyteckiej.
